مقایسه نتایج گلوکومتری با قند خون وریدی در بیماران دیابتی تحت عمل جراحی قلب باز دچار اختلالات همودینامیک

اهداف: کنترل مناسب قند خون، از عوامل مهم کاهش مرگ ومیر در بیماران دیابتی دچار بیماری های حاد و بحرانی است. پرستاران مراقبت ویژه در تهیه نمونه و روش صحیح کنترل قند خون نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه نتایج گلوکومتری با قند خون وریدی در بیماران مبتلا به دیابت تحت عمل جراحی قلب باز دچار اختلالات همودینامیک بود. ابزار و روش ها: در این ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ مقایسه ای با طرح سری زمانی که در سال ۱۳۹۴ در بخش های جراحی قلب و آی سی یو بیمارستان ولی عصر(عج) بیرجند انجام شد، 60 بیمار دیابتی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه قند خون بیماران از طریق وریدی و به طور همزمان به روش گلوکومتری در چهار مرحله (قبل از عمل و هنگام پذیرش در اتاق عمل، زمان بازکردن توراکس، زمان ورود به آی سی یو و یک ساعت پس از ورود به آی سی یو) اندازه گیری شد. دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار آماری spss 16 و توسط آزمون های آماری همبستگی پیرسون، آنالیز اندازه های تکراری و نمودار بلند و آلتمن مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین قند خون گلوکومتری با قند خون وریدی در هر چهار نوبت با هم تفاوت معنی داری داشتند (001/0p<). براساس نتایج آنالیز بلند و آلتمن نیز بین میانگین قند خون به دو روش گلوکومتری و وریدی تفاوت وجود داشت. همچنین بین دو روش اندازه گیری قند خون، یک همبستگی قوی مشاهده شد (94/0=r؛ 001/0p<). نتیجه گیری: اندازه گیری قند خون در بیماران با اختلال همودینامیک به روش گلوکومتری مناسب نیست و استفاده از نمونه وریدی معقول تر به نظر می رسد.